Te Mooi om waar te zijn!!!!!!

We begonnen de dag met een grote spuitluier, ik was zo bang, omdat er in de andere Nederlandse groep 2 kindertjes erg ziek waren, en één daarvan belande zelfs in het ziekenhuis. Maar een andere mama stelde me gerust en zei "oh ik zie het al ze krijgt tandjes". Nou we hadden weinig te doen want alles was geregeld, we hoefden alleen nog maar te wachten op Jindi's paspoort en we konden naar Peking terug vliegen. Dus we gingen met Antoinette en Chris en Annemarie en Bert, naar het grootste onderzee Aquarium van Azië. Jindi was al gek van vissen maar toen we daar kwamen was ze helemaal gek, het was prachtig en weer zo immens groot, het lijkt wel of alles in China groot moet zijn. We zijn ook nog een dag naar het kindertehuis geweest waar de kindjes gewoond hebben, dat was geen pretje om die baby's zo te zien liggen!

 Maar goed Jindi voelde zich steeds meer thuis bij ons, je kon merken in vele opzichten dat ze zich al een beetje aan ons hechtte voor zover dat dan mogelijk was, ze lachte veel en we leerden haar klap is in de handjes, dat was wel HET liedje hoor. Ook zei ze vaak bau dus wij dachten ze wil een bal, nou wij op zoek en ja hoor we vonden er ook nog één, want in China speelgoed zoeken valt niet mee," terwijl je hier alles hebt van made in China". Maargoed wij heel trots die bal laten zien aan Helen, en die zei "ze bedoeld helemaal geen bal, maar bau en dat was dus dragen of optillen". Nou ja we hebben er maar om gelachen en we hadden tenslotte toch een bal en daar was ze heel blij mee! Die zelfde middag zaten we met zijn allen op de gang, en daar kwam Helen aan met een smile op haar gezicht, Jindi zat bij mij op schoot en ze zei" kijk is je paspoort" daar kwamen die waterlanders weer hé, heerlijk je eigen paspoort, nou staat ons niks meer in de weg om terug naar Peking te gaan. En dat gebeurde ook op 30 juni, alweer een dag om niet te vergeten, we verlaten natuurlijk wel de geboorte stad van ons meisje, 

Al wil je nog zo graag naar huis het afscheid nemen van Guangzhou blijft moeilijk, Hans heeft op het vliegveld een beertje voor haar gekocht, daar slaapt ze nog steeds mee in bed. Jindi keek in het vliegtuig haar ogen uit, ik heb haar een flesje yogi gegeven en daarna viel ze bij mij op schoot in slaap, de hele vlucht heeft ze geslapen, we hebben haar zelfs wakker moeten maken na de landing. De dag daarna zijn we 's morgens meteen wezen wandelen de temperatuur was heerlijk zo'n 25 graden, als ik in mijn dagboek lees zie ik overal staan nog 4 dagen nog 3 dagen voor we naar huis gaan, wat heb ik verlangt naar het thuisfront zeg! Maar goed In Peking moesten we weer wachten op de paspoorten die nu naar de Ambassade waren gebracht voor haar visum, dus we hadden nog een aantal excursies te gaan, dat was eigenlijk veel te vermoeiend voor de kleintjes, ik zelf hou niet zo van oude dingen bekijken, maar toch zijn we maar gegaan, we waren onder andere naar De Zijde markt en de Verboden Stad 

en naar the Temple of Heaven en als klap op de vuurpijl, het Plein van de Hemelse Vrede, dat vond ik erg mooi, ook weer zo enorm groot, het is gewoon niet voor te stellen als je er niet geweest bent, heel indruk wekkend!!! 

Dan was het dan eindelijk zover, Donderdag 5 juli, we moesten naar de Ambassade om de paspoorten op te halen, het was een hele officiële gebeurtenis, 

De Ambassadeur riep onze naam en feliciteerde ons met Jindi, het was heel emotioneel, ja sorry alweer! 

Nog even alle kindjes op de foto en....................

Maar nu zat het er toch echt aan te komen we gaan naar huis!! We hadden nog een afscheids diner en dan konden we snel naar het hotel om de koffers in te pakken, want die moesten om 22 uur 's avonds voor de deur staan, we hebben na die tijd nog wat zitten borrelen op de gang en iedereen ging vroeg naar bed, want de volgende morgen zouden we om 5 uur opstaan.

veel liefs Trudy